Flóttamenn.

Þú skrúfar varla frá fjölmiðli án þess að verið sé að ræða húsnæðisvandamál höfuðborgarsvæðisins og þess virðist vandlega gætt að minnast ekki á húsnæðisvanda á öðrum stöðum eða ræða hina dýpri orsakir þessa téða vandamáls.  Þeir koma í röðum borgarstjóri, aðrir sveitastjórnamenn á svæðinu og aðrir frá ríkinu.  Allir tala um sjúkdómseinkennið en ekki sjúkdóminn sjálfan.  Einn þáttur þessa vandamáls er aldrei ræddur.  Það eru þeir sem kalla mætti efnahagslega flóttamenn sem í talsverðu mæli eru farnir að yfirgefa höfuðborgarsvæðið eða veigra sér við að flytja þangað.  Þessa gætir nú í einhverju mæli hér á Akureyri, auðvitað með tilheyrandi hækkun fasteignaverðs og fjárfestingum á jafnvel heilu blokkunum hérna.  Eitthvað er um beinan aðflutning fólks frá höfuðborgarsvæðinu og einnig mun vera töluvert um það að ungt fólk veigri sér við að fara suður vegna kostnaðar og verði hér áfram um kyrrt eða jafnvel leiti til útlanda.  Því miður virðist bæjarstjórn ekki mikið huga að þessu vandamáli, t.d með auknu framboði á litlum íbúðum fyrir ungt fólk og mikið óttalega finnst manni þetta aðalskipulag sem kynnt var á dögunum metnaðarlítið.  Að gera ekki ráð fyrir að íbúum fjölgi nema í 21.000 fyrr en 2030.  Ef vel ætti að vera þyrftu íbúarnir þá að vera komnir yfir 30-35.000 og óttalega finnst manni það hallærislegt að þeir geti ekki fundið annað byggingaland heldur en Kotárborgirnar þar sem kvað vera útivistarsvæði og verðmætar náttúruminjar.  Mun nær væri auðvitað að reyna að innlima Hörgárbyggð sem auðvitað er miklu viturlegra en það að innlima á sínum tíma Hrísey og Grímsey, eða að byggja þá áfram í suður í átt að Hrafnagili en þá kæmum við að því vandamáli að flugvöllurinn yrði innan byggðar.  Við megum ekki efna í norðlenska Vatnsmýrardeilu.