Endurtekning sögunnar.

Einhverntímann sagði einhver að sagan endurtæki sig.  Fyrst sem harmleikur, síðan sem skopleikur.  Líklega má að nokkru leyti segja að uppákoman um síðustu helgi sanni þetta að nokkru leyti. Vissulega var leiðtogafundurinn í Höfða fyrir rúmum 30 árum ekki beinlínis harmleikur, en þetta um síðustu helgi þegar orðrómur komst á kreik um meintan fund Trumps og Pútíns í Reykjavík virðist manni vera hálf skoplegur hlutur.  Breskt stórblað sló þessu upp í forsíðufrétt en menn Trumps báru þetta til baka en svo var aftur á móti farið að tala um að einhverjir starfsmenn Pútíns hefðu verið að fjalla um þetta, og nýji utanríkisráðherrann okkar sleikti útum.  Það væri sjálfsagt að greiða fyrir slíkum fundi.  En sennilega eru ekki allir jafn hressir.  Í margra augum yrði slíkur fundur sennilega fyrst og fremst haldinn til að þeir félagar gætu skoðað hvernig skipta mætti heiminum.  Minningin um fund Hitlers og Stalins á sínum tíma vakna óneitanlega upp.  Ekki er enn þegar þetta er ritað, búið að kveða orðróminn alveg fullkomlega niður en vonandi verður nýji utanríkisráðherrann okkar fyrir vonbrigðum.  Ísland má aldrei verða vettvangur fundar þar sem tveir hálfklikkaðir stórkarlar skipta með sér heiminum.