Iceland Group

Nýtt fyrirtæki hefur að undanförnu komið fram á sjónarsviðið hægt og hljótt og sogað inn í sig mest allan efnahag þjóðarinnar. Þetta fyrirtæki getum við kallað Iceland Group en þessi Group nöfn voru vinsæl á eignarhaldsfélögum útrásarvíkinganna og group píurnar voru áberandi í þjóðfélaginu. En semsagt nú eru þessar grúppur flestar komnar undir hatt ríkisins eða þá viðskiptabankanna sem sjálfir eru komnir í ríkiseigu. Útrásarvíkingarnir flestir orðnir bónbjargarmenn á pappírnum en eiga þó vísast ennþá einhverjar matarholur á tortóla eða annars staðar. Flestir útrásarvíkingarnir voru víst ekki persónulega ábyrgir þannig að þeir komast sennilega ekki á vanskilalistana hjá Credit Info. Sumir segja að þessi ríkisvæðing sé ávísun á spillingu og vissulega er sú hætta fyrir hendi ef fjölmiðlar og almenningur eru ekki vel á verði. En gamla kerfið var líka spillt. Boxarinn sem stýrir Kópavogsbæ er síður en svo einsdæmi. Útrásarvíkingarnir skilja eftir sig heljarinnar drullupoll sem þjóðfélagið má synda í og enginn er látinn sæta ábyrgð. Líklega þorir kerfið ekki að ráðast gegn þessu og á meðan sitja þrotamennirnir í lúxusvillum sínum. Akandi um á Range Rover. Bíðandi eins og hýenur eftir að geta hirt draslið úr brunarústunum.

Vísindi og trú

Það er alltaf gaman öðru hverju að stilla á rás 16 á ADSL sjónvarpinu sínu. Þar er að finna þá ágætu stöð Omega. Sem sjónvarpar hreinasta og ómengaðasta Guðs orði sem á jörðinni finnst. Í gær kom þar fram maður, gott ef ekki gamall kommúnisti sem heitir Gunnar kenndur við söfnuð sinn Krossinn og góðvinur Geira á Goldfinger. Þó ekki sé vitað hvort þeir hafi báðir hreinsast hjá Jónínu. En eitt afrekaði Gunnar í gær, hann er fyrsti maðurinn á Íslandi sem heyri afneita þróunarkenningunni og telji hana ekki vísindi enda séu nú æ fleiri að komast á þá skoðun. Rök hans voru þau að ekkert gæti þróast og að stökkbreytingar gætu aðeins orðið niður á við. Að sjálfsögðu sé sköpunin staðreynd þar sem hún sé sögð í Biblíunni og auðvitað Adam og Eva fyrstu mennirnir. Líka af því að það stendur í Biblíunni. Þarna erum við komin að því sem aðskilur trú og vísindi. Trú er í eðli sínu blind það er að segja þú hlítur að trúa hverju sem, hversu vitlaust sem það er. Vísindi aftur á móti krefjast þess að þú færir sönnun á því sem þú heldur fram. Adam og Eva voru aldrei til ef það er ekki hægt að sanna það vísindalega. Þróunarkenningin er aftur á móti sönn vegna þess að hún hefur verið sönnuð vísindalega. Hvað sköpunina varðar þá er það stærri spurning. Samkvæmt gamla testamentinu var Guð 7 daga að skapa heiminn en samkvæmt þeirri kenningu sem nú er almennt viðurkennd þá tók miklikvellur einhvert brot úr sekúndubroti. En í Davíðssálmi einum segir eitthvað á þá leið að tíminn sé afstæður eða eins og sagt er í íslenska þjóðsöngnum "fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár, dagur ei meir". 

Kauðaleg fréttamennska

Í síðdegisfréttum ríkisútvarpsins í gær birtist frétt um skoðanakönnun sem væri væntanleg varðanda afstöðu þjóðarinnar til Evrópusambandsins. Ekki var sagt frá því hvað útúr þessari skoðanakönnun hefði komið heldur sagt frá því að niðurstaðan yrði birt í sjónvarpsfréttum nokkrum klukkustundum síðar. Hér er auðvitað um að ræða einkar klaufalega fréttamennsku og raun brot á því frumlögmáli í fréttamennsku að vera alltaf fyrstur með fréttirnar. Líklegt er að viðkomandi fréttamaður hafi séð þessa niðurstöðu en legið á henni til að auka áhorf á sjónvarpsfréttirnar í stað þess að birta niðurstöðurnar strax. Hér við bætist að sennilega er ríkisútvarpið að eyða stórfé í að greiða fyrir einkarétt á skoðanakönnunum ákveðins fyrirtækis mitt í öllum þrengingunum. Athyglisvert er að mogginn er með í þessu samkurli. Í haust var boðaður stórfelldur niðurskurður hjá RÚV og var fréttastofan alls ekki undanskilin. Núna kemur vitleysan í ljós, ekki er nóg með að sjónvarpsfréttirnar eru orðnar að myndskreyttum útvarpsfréttum og útvarpsfréttirnar af samsafni af segulbandsspólum úr birtum þáttum eða óbirtum heldur hefur allt upplýsingagildi frétta snar minnkað þannig að farið er að valda vandræðum t.d. í kynningum á aðgerðum stjórnvalda. Menn fóru í það að skera niður á ýmsum stöðum í stað þess að gera alvöru ráðstafanir til sparnaðar t.d. jafnvel að hætta síðdegissjónvarpi eða sjónvarpi á fimmtudögum sem hefði um leið sparað því pening getað bætt samkeppnisaðstöðu einkamiðla. Einnig hefði mátt t.d. fækka þulum, eða hálaunuð yfirstjórnendum. En þarna þorir enginn að gera neitt, fólkið borgar jú.

Kauðaleg fréttamennska

Í síðdegisfréttum ríkisútvarpsins í gær birtist frétt um skoðanakönnun sem væri væntanleg varðanda afstöðu þjóðarinnar til Evrópusambandsins. Ekki var sagt frá því hvað útúr þessari skoðanakönnun hefði komið heldur sagt frá því að niðurstaðan yrði birt í sjónvarpsfréttum nokkrum klukkustundum síðar. Hér er auðvitað um að ræða einkar klaufalega fréttamennsku og raun brot á því frumlögmáli í fréttamennsku að vera alltaf fyrstur með fréttirnar. Líklegt er að viðkomandi fréttamaður hafi séð þessa niðurstöðu en legið á henni til að auka áhorf á sjónvarpsfréttirnar í stað þess að birta niðurstöðurnar strax. Hér við bætist að sennilega er ríkisútvarpið að eyða stórfé í að greiða fyrir einkarétt á skoðanakönnunum ákveðins fyrirtækis mitt í öllum þrengingunum. Athyglisvert er að mogginn er með í þessu samkurli. Í haust var boðaður stórfelldur niðurskurður hjá RÚV og var fréttastofan alls ekki undanskilin. Núna kemur vitleysan í ljós, ekki er nóg með að sjónvarpsfréttirnar eru orðnar að myndskreyttum útvarpsfréttum og útvarpsfréttirnar af samsafni af segulbandsspólum úr birtum þáttum eða óbirtum heldur hefur allt upplýsingagildi frétta snar minnkað þannig að farið er að valda vandræðum t.d. í kynningum á aðgerðum stjórnvalda. Menn fóru í það að skera niður á ýmsum stöðum í stað þess að gera alvöru ráðstafanir til sparnaðar t.d. jafnvel að hætta síðdegissjónvarpi eða sjónvarpi á fimmtudögum sem hefði um leið sparað því pening getað bætt samkeppnisaðstöðu einkamiðla. Einnig hefði mátt t.d. fækka þulum, eða hálaunuð yfirstjórnendum. En þarna þorir enginn að gera neitt, fólkið borgar jú.

Að hengja eða skjóta

Ný ríkisstjórn hvað víst eiga að líta dagsins ljós nú um helgina. Fæðingahríðir þessarar stjórnar hafa verið nokkuð erfiðar og voru það fyrst Evrópumálin sem sátu í mönnum en undir það síðasta hefur einkum verið talað um ríkisfjármálin niðurskurð skattahækkanir og því um líkt. Það er að segja hvort betra sé að hengja þjóðina eða skjóta. Menn virðast sammála um að fylla þurfi upp í tuttugu milljarða gat þegar í sumar hvernig sem það verður nú gert. Talað er um launalækkanir, sameiningu stofnanna, fækkun ráðuneyta svo eitthvað sé nefnt. Einnig hafa svo sem verið nefnd gömlu góðu ráðin; hækka áfengið og tóbakið en það virðist aldrei vera nógu hátt verðið á þeim vörum. Þó menn gleymi því alltaf að það að hækka þessar vörur kyndir undir verðbólgu og þar með hækka lánin. Einnig er talað um blessuðu olíuna sem hefur lækkað svo mikið á heimsmælikvarða að það er orðið hættulegt fyrir þjóðina enda ekki búið að finna olíuna á Drekasvæðinu enn. Enginn talar hins vegar um neina alvöru kerfisbreytingu t.d. að færa til fjármagn frá hátekjufólkinu og eyðslugeiranum yfir til framleiðslu atvinnuvega og lágtekjufólks. Afnema t.d. gjaldeyrishöftin og láta gengið kolfalla en setja kostnaðinn af gengisfellingunni yfir á offjárfestingarnar og eyðsluna til einföldunar, færa fjármagn frá höfuðborgarsvæðinu til landsbyggðarinnar og fara síðan í alvöru ferli þess að taka hér upp alvöru gjaldmiðil sem allra fyrst. 

Aumingja Sjallinn

Það á ekki að sjálfstæðisflokknum að ganga þessa dagana. Fylgið hrynur eins og haustlauf í vindi hver höndin er upp a móti annarri. En menn hafa ekkert þarfara að gera en að standa uppi og verja danska stjórnarskrá. Og svo kom reiðarslagið, einhvernvegin lak út frétt um að flokkurinn hefði þegið gífurlega styrki frá bönkum að sögn gegn vilyrði um fyrirgreiðslu í sambandi við orkumál. Svo óheppilega vildi til að flokkurinn náði ekki að loka fyrir fjölmiðla nógu fljótt áður en fréttin var komin í loftið og er þetta gott dæmi um það hversu nauðsynlegt það er að hafa í landinu ljósvaka miðla sem ekki lúta pólitískum boðum. Hefði ríkisútvarpið verið hérna eitt um hituna, hefði flokkurinn vafalaust getað stöðvað fréttina. Sjálfstæðisflokkurinn er nú sem rjúkandi rúst þar sem hver höndin er upp á móti annarri og enginn hefur jafnvel rænu á að kalla á slökkviliðið enda slökkviliðsmennirnir hvort eð er allir uppteknir inni á þingi að tala um stjórnarskrá. Eða með öðrum orðum leikandi á flautur meðan Róm brennur.

Nýsköpin í Koddafirði

Það þarf víst ekki að fara mörgum orðum um þá kreppu og atvinnuleysi sem hrjáir þjóðfélagið þessa dagana. En mitt í öllum bölmóðinum bárust fréttir af nýsköpun í atvinnulífinu sem átti sér stað í Koddafirði. Þar voru með stuttu millibili upprættar tvær kanabisverksmiðjur og næstu daga bárust fréttir af enn fleiri slíkum verksmiðjum. Þarna uppgötvuðu menn allt í einu ábatasama nýjung í garðyrkju. Sem nýtur ekki einu sinni niðurgreiðslna á raforku. Enda ágóðinn all ríflegur og allt er þetta afleiðing af kreppunni. Innflutningur fíkniefna hefur nánast alveg lagst af að minnsta kosti á kanabis efnum. Samfara því að þessi iðnaður hefur fest rætur á Íslandi hefur neyslan auðvitað stóraukist og varla sá unglingur maður með mönnum sem ekki hefur reykt gras. Er útbreiðslan nú orðin svo mikil að alvarlegar raddir eru farnar að heyrast um að lögleiða kanabis og virðist hér vera um sömu þróun að ræða og þegar bjórinn hélt innreið sína fyrir 20 árum. Því eins og kunnugt er þá var bjórneysla orðin svo almenn að ekkert var við hana ráðið þótt ólögleg væri. En að lögleiða kanabis virðist nokkuð fjarlægt. Rökin gegn því eru einkum þau að það geti rutt brautina fyrir sterkari efni, að kanabis geti valdið geðveiki og að einn af hverjum 10 ánetjist því. En þeir sem vilja lögleiða það benda á að kanabis sé ekki eins skaðlegt og áfengi, hvað þá tóbak. Að kostnaðurinn við að uppræta kanabis sé orðinn of mikill og síðast en ekki síst, nú í kreppunni myndi framleiðsla og ræktun á kanabis dæla umtalsverðum tekjum inn í ríkisstjórn. Tökum dæmi: Talið er að um 60 manns séu háðir kanabis á Akureyri miðað við að grammið af grasi kosti á götunni 4000 kr. má ætla að ársveltan í kringum þessa einstaklinga sé um það bil 85 milljónir króna. 

Tvær leiðir

Einhvernvegin hafði maður á tilfinningunni í gærkvöldi að maður væri sestur upp í einhverskonar tímavél við að hlusta á Alþingi. Verið var að ræða frumvarp sem lagt var fram í skyndingu til að loka götum á gjaldeyrishöftunum frá því í nóvember. Það kom nefnilega í ljós að kerfið hriplak nema núna gerðist þetta fyrir opnum tjöldum en ekki eins og hér áður fyrr þegar yfirstéttin laumaði burt úr landinu svörtum gjaldeyri í stórum stíl. Þá voru í gildi jafnvel enn strangari gjaldeyrishöft en nú og jafnvel ferðamannagjaldeyrir var naumt skammtaður. En þó að almenningur ætti erfitt með að útvega gjaldeyri hafa sennilega allir vitað að því að þeir sem sambönd höfðu t.d. atvinnurekendur í útflutningi áttu digra sjóði í erlendum bönkum. Má vel vera að þetta hafi átt sinn þátt í að blessuð krónan var þarna mjög lágt skráð og hvergi gjaldgeng. Nú er aftur komin sú tíð að krónan okkar gildir hvergi og við þurfum að fara að skammta gjaldeyri og vitanlega reyna þeir sem aðstöðu hafa til allt til að komast yfir þennan dýra gjaldeyri. Það kann rétt að vera hjá þeim sem álitu þetta bara byrjunina. Nauðsynlegt mun vera að setja enn þykkri girðingar með tilheyrandi spillingu og skriffinsku. Í dag er sennilega ekki nema um tvær leiðir að velja. Nokkuð sem kann að ráðast í næstu kosningum hvor leiðin verður farin. Annars vegar: Stilla þjóðfélagið t.d. aftur á sjöunda áratuginn, ganga úr EES og taka upp þjóðfélagsskömmtunar og verndar að miklu leyti sjálfbært og gæti þetta gengið ef við sættum okkur við umtalsverða lífsgæðaskerðingu og fábreytni miðað við það sem nú er. Hin leiðin er sú að við undirbúum ekki seinna en strax aðildarumsókn að Evrópusambandinu og upptöku evru. Ljóst er að þessi leið er heldur ekki alveg sársaukalaus, henni munu fylgja umtalsverðar breytingar á atvinnuháttum þar sem líklegt er að mjög muni draga úr vexti hefðbundinna atvinnugreina en við aftur á móti fá í staðin efnahagslegan stöðugleika, eitthvað bætt lífskjör en ef til vill jafnvel einhver hætta á atvinnuleysi. Svo virðist sem ekki séu í augnablikinu aðrar leiðir

Vorfiðringur við Austurvöll

Það er fjör á Alþingi þessa dagana. Enda lifir skammt eftir af þessu þingi og að auki kosningar í nánd og þingmennirnir láta auðvitað eins og kýrnar sem sleppt er útúr fjósi á vorin. Fara þeir nú mikinn í málþófi ekki síst sjálfstæðismenn sem líklega halda að þeir muni uppskera atkvæði i takt við orðamagnið á þingi og nú er það ekki síst stjórnarskráar málið sem verst fyrir þeim. Þekking þeirra á sögu landsins er ekki meiri en svo að þeir gera sér ekki grein fyrir því að það er ekkert til sem heitir íslensk stjórnarskrá. Stjórnarskráin okkar er upphaflega þýdd úr dönsku og lítið eitt stafbætt. Ekki er kunnátta þeirra í stjórnmálafræði mikið beysnari. Sjálfstæðisflokkurinn stendur í þeirri trú að Alþingi sé stjórnarskrárgjafinn. Þó að Alþingi hafi aldrei gefið neina stjórnarskrá og geti aldrei gefið hana. Í nútímalegu lýðræðisþjóðfélagi er sú staðreynd almennt viðurkennd að þjóðin sé sinn eigin stjórnarskrárgjafi og þar af leiðandi er hugmyndin um stjórnlagaþing rökrétt. Það er ekki bara hérna sem sjálfstæðismenn vilja halda í gömlu hefðirnar. Þeir eru auðvitað himinlifandi með gjaldeyrishöktin enda hélt Pétur Blöndal lærðan fyrirlestur um það á þingi, hvernig hægt væri að sniðganga þau. Táknrænt fyrir þetta er það sem gerðist á landfundinum þegar gamli góði kolkrabbinn var hafinn á ný til vegsemdar með formannskjöri Bjarna Benediktssonar fulltrúa Engeyjarættarinnar.

Leðjuslagurinn hafinn

Þá er leðjuslagurinn hafinn, enda ekki nema 5 vikur til kosninga. Að sönnu er Alþingi ennþá að störfum og fer væntanlega ekki heim fyrr en búið er að afgreiða aðkallandi mál og sjálfstæðisflokkurinn búinn að þurrausa mælskubrunninn. Þá má gera ráð fyrir að þessi óvenjulega, stutta kosningabarátta verði sú harðasta og óvægnasta á síðari árum. Enda mikill tilfinningahiti í mönnum eftir sársaukafull stjórnarslit sem líkust voru snöpum hjónabandsskilnaði eftir 18 mánaða farsælt hjónaband og báðir aðilar eru eins og vænta má sárir og kenna hvor öðrum um. Forsmekkinn að því sem koma skal gat þar líta í mikilli rógsherferð gegn fyrrum viðskiptaráðherra Björgvin Geir Sigurðssyni á bloggsíðum þar sem hann var sakaður um hinar verstu syndir. En svona nokkuð getum við ekki tekið alvarlega í ljósi þess hvaða tíma við lifum á. Annars virðist það vera nokkuð gott veganesti en í kosningabarráttuna að játa syndir sínar. Þannig skákaði Tryggvi Þór Herbertsson sitjandi þingmanni í prófkjöri eftir að hann var búinn að játa á sig alvarleg fjármála afglöp. Nokkuð athyglisvert annars að hann skuli hafi verið efnahagsráðgjafi síðustu ríkisstjórnar. Þrátt fyrir allt náði Árni Jónsen 2. sætinu hjá sjálfstæðismönnum í suðurkjördæmi en var vanþakklátur fyrir og ásakaði flokksfélaga sína fyrir svik. Samkvæmt framansögðu virðist eiginlega ljóst að það gæti verið gott að játa á sig stór fjármála afglöp til að fá góða útkomu í kosningunum.