Frelsi til sölu.

Það er algeng goðsögn að frelsi fjölmiðla sé í hávegum haft á Íslandi og nýlegir atburðir færa okkur heimsanninn um það að svo sé að nokkru leyti.  En að ýmsu leyti er þetta frelsi fjölmiðla þó til sölu.  Háð alskyns einkaréttasamningum og einkaleyfum þannig má ég ekki horfa á liðið mitt í enska boltanum leika nema kaupa mér rándýra áskrift af einhverjum pakka, en þetta er á vissan hátt afleiðing þessa furðulega skipulags að símafyrirtæki séu líka að vasast í sjónvarpsrekstri í stað þess að sinna rekstri kapalkerfa sem  sjónvarpsstöðvar leigja eða jafnvel aðilar eins og t.d sveitafélög.  Jafnvel sjálft Ríkisútvarpið sleppur jafnvel ekki alveg við að vera á þessu markaðstorgi.  Nýlega þurftu þeir að loka síðu 390 í textavarpinu vegna þess að það stangaðist eitthvað á við réttindi Íslenskrar getspár.  Þarna hríðversnar þjónusta við margt fullorðið fólk sem notað hefur textavarpið til að fylgjast með gangi mála í kappleikjum.  Maður hlýtur að ætlast til þess að Ríkisútvarpið haldi áfram þessari þjónustu, en það virðist stundum gleyma því að það er þjónustufyrirtæki við almenning í landinu en ekki leiksoppur stjórnvalda eða viðskiptablokka.