"Þetta reddast" hagkerfið

Þegar þetta er skrifað sitja þeir hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum sennilega með sveittan skallann við að reyna að ákveða hvort óhætt sé að veita þessari furðulegu þjóð Íslendingum efnahagsaðstoð. Margt hefur verið rætt og ritað um þennan alþjóða gjaldeyrissjóð og mörgum hér á landi þykir nærvera hans lítt áhugaverð. Því er nefnilega þannig varið að ferill þessa sjóðs er ekkert alltof glæsilegur, víða í þriðja heiminum skilur hann eftir sig sviðna jörð. Sums staðar hefur heilbrigðiskerfi verið rústað, sums staðar var vatn einkavætt og á einum stað var eitt af skilyrðum fyrir lánum frá sjóðnum það að brauðverð til almennings yrði stórhækkað. Hagfræðingar þessa ágæta sjóðs eru vel lesnir í fræðum Milton Freedmans og annarra forvegismanna frjálshyggjunnar og einkavæðing er töfraorð. En þó að þessir hagfræðingar virðast ekki þekkja neina hagfræði fyrir utan frjálshyggjuna verður að segjast eins og er að sú hagfræði sem stunduð hefur verið á Íslandi hlýtur að vera eitthvað sem þeir hafa aldrei séð á ævinni. Hér var að sönnu gerð tilraun með þvílíka frjálshyggju að hvergi hefur annað eins sést. En í ofan á lagt kom þessi sérstaka kenning okkar Íslendinga sem kalla má "þetta reddast" og "þetta reddast" var gerð tilraun með á gróðaeyristímanum. Menn tóku lán hjá sjálfum sér til að kaupa sjálfan sig með veði í sjálfum sér og þarna urðu til peningar sem beinlínis uxu á trjánum samanber kenningu sem gott ef Pétur Blöndal setti ekki einhvern tímann fram. Með peningum þessum voru byggð býsnin öll af steinsteypu og inn í hana troðið alls konar glingri og undir píanóleik Elton John runnu jepparnir og flatskjáirnir út úr búðunum og heimurinn stóð á öndinni. Var það virkilega rétt að peningar gætu orðið svona auðveldlega til? En allar blöðrur geta þanist of mikið út og þær springa með miklum hvelli. Forsætisráðherra biður Guð að bless Ísland og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn veit ekkert hvað hann á að gera við þetta lið.