Háskólar á tímamótum

Hún Katrín okkar menntamálaráðherra talar mikið um háskóla þessa dagana enda nýkomin út skýrsla starfshóps um háskólastigið sem byggð er á annarri skýrslu einhvers sérfræðingahóps en sá virðist ekki hafa kynnt sér sérlega vel staðhætti á Íslandi. Því hann lagði til að aðeins yrðu starfræktir tveir háskólar á landinu sem eru í göngufæri hvor við annan. Annars staðar átti að reka einhver lítil einskisnýt útibú svona rétt til að sýnast halda uppi byggðarstefnu. Svo er að sjá sem Katrín hafi ekki alveg kokgleypt þessari skýrslu en hefur samt talað um að efla þurfi samvinnu en þó svo fáránlegt sem það er einnig verkaskiptingu milli skólanna. Samvinna milli skóla er að sjálfsögðu ágæt svo langt sem hún nær en hún má þó aldrei verða til þess að skerða Akademískt sjálfstæði skólanna og aldrei vera notuð sem yfirskyn sameiningar, það er að segja innlimunar. Þessi hugmynd um miðstöð doktorsnám er svolítið varhugaverð þó hugmyndir ráðherra gangi ef til vill út á að miðstöðin starfi innan allra skólanna er hætt við samkvæmt íslenskri hefð að henni verði í hagræðingarskyni plantað á einn stað. Ekki þarf fjölyrða um það, hvar það verður. Eitt er það sem athygli veitir; vinstri flokkarnir og þá ekki síst vinstri grænir hafa mjög hampað því á stefnuskrá sinni að dragi verði úr eða ríkisstyrkur afnuminn til einkaháskóla sem innheimta skólagjöld. Nú er verið að draga verulega úr fjármögnun til háskóla sem er algjör andstaða þess sem kalla má góða fjárfestingu. Hefði nú ekki verið betra að spara með því að draga upp tillögurnar frá því í fyrra um afnám ríkisframlaga til einkaháskóla. Þjóðin hefur einfaldlega ekki efni á slíkum frjálshyggjulúxus.