Fjarkað um auðlindir

Síðastliðinn sunnudag var á sjónvarpsstöðinni National Geographic athyglisverð heimildarmynd um jarðhita. Var þar nokkuð fjallað um Ísland og það meðal annars kallað ekki stórasta heldur grænasta land í heimi og þar vísað til þess hversu mjög við notum græna orku. Eina villan í þessari umfjöllun var sú að þeir sögðu Íslendinga ekki beisla hveragufu, þeim hefur sennilega ekki verið beint á Kröflu enda er hún ekki á Suð-Vesturhorninu. En einmitt á Suð-Vesturhorninu er nú verið að þjarka um jarðhitaauðlindir. Öllum er enn í fersku minni REI klúðrið sem kostaði minnisleysi og síðan brotthvarf borgarstjóra með eftirfylgjandi grundroða. Einn angi þessa máls teygir sig nú suður til hins svokallaða Reykjanesbæjar sem Rúnar heitinn Júl þoldi ekki. Árni Sigfússon bindispeyi og flokksfélagar hans hafa ákveðið að selja einhverjum kanadískum bröskurum hlut sinn í orkufyrirtæki og njóta til þess fulltingis flokksfélaga sinna í Reykjavík. Gangi þetta eftir mun það vísast skapa fordæmi Fleiri aðilar munu þiggja gott til glóðarinnar að ná sér í dýrmætan gjaldeyri með því að selja útlendingum aðgang að allri okkar grænu orku. Í stað þess að nýta þekkingu okkar og tækni til að hjálpa öðrum að gera hið sama og við erum við farin hægt og hægt farin að selja landið okkar að hætti útrásarvíkinga.