Bankablús

Hér kemur smá bankablús: Ungur námsmaður þurfti að auka yfirdrátt sinn úr 60.000 í 70.000 kr. í fjóra daga til að kaupa skólabækur. Þjónustufulltrúinn sagði nei, ekki var gefin nein sérstök skýring á þessu svo viðkomandi bað um að fá að tala við útibústjórann en þess skal getið að banki sá er hér um ræðir var Kaupþing. Útibústjórinn stóð fastur við nei-ið og þegar honum var bent á að bankinn hefði eitt sinn veitt útlendingi 100 milljarða yfirdrátt svaraði hann skætingi í þá veru að bankanum kæmu fjármál námsmannsins ekkert við. Hvað námsmaðurinn á braut með þeim orðum að hann mundi leita að skilningsríkari og persónulegri banka, síminn hringdi reyndar eftir 10 mínútur og námsmanni tilkynnt að yfirdrátturinn væri kominn inn á reikninginn. Þetta litla dæmi er mjög lýsandi fyrir þá óbilgirni og þann þjösnaskap sem bankastofnanir eru farnar að sýna viðskiptavinum sínum. Það er t.d. stórvafasamt að fara í svokallaða greiðsluaðlögun því þá er komið fram við þig eins og þú værir gjaldþrota. Meðal annars er greiðslukorti þínu lokað þó það sé ekkert í vanskilum. Þá má nefna þetta gjörsamlega siðlausa einkafyrirtæki lánstraust ef þú ferð á skrá þar eru þér bókstaflega allar bjargir bannaðar, færð hvergi lán, greiðslukort né aðrar fyrirgreiðslur. Í rauninni er spurning hvort fyrirtæki þetta eigi rétt á sér gagnvart t.d. lögum um persónuvernd. Það verður að ætlast til þess af fjármálastofnunum að þær sjái sjálfar um að kanna fjárhag viðskipta vina sinna og hafi þar ekkert samráð um.