Miðstýrt Óðagot

Hún Ragna blessunin dómsmálaráðherrann okkar stendur í stórræðum þessa dagana. Hún ætlar ekki aðeins að bregðast við fjárskorti til löggæslu með því að búa til eitt lögreglu umdæmi í landinu heldur hist hún einnig fækka héraðsdómstólum niður í einn. Allt lítur þetta óskaplega vel út á pappírnum en þegar betur er að gáð sýnist manni sem þarna sé á ferðinni einhverskonar miðstýrt óðagot. Sú ofurtrú sem er hér á landi að aukin miðstýring og samþjöppun leysi allan vanda. Við höfum dæmi: Höfuðborgarsvæðið var nýverið afskert að einu lögregluumdæmi að sögn varð sú breyting til þess að silkihúfunum fjölgaði en mönnum á götunum fækkaði og þetta mun vitaskuld gerast á landsvísu. Það er nefnilega ekki svo auðvelt að hrufla við silkihúfunum þegar til uppsagna kemur, þær hafa venjulega ráðningasamninga til margra ára og sé þeim sagt upp verður að greiða þeim háa starfslokasamninga. Þetta myndi að sjálfsögðu líka gerast í dómkerfinu. Aðstoðardómurum og löglærðum fulltrúum mundi fækka en hinum átta starfandi dómörum yrði safnað saman í eina hrúgu í Reykjavík samkvæmt lögmálinu þannig að þjónustan á landsbyggðinni myndi stórversna. Jafnframt því sem kostnaður kynni að aukast verulega, því auðvitað þyrfti einhverja dómara til að dæma á landsbyggðinni eftir sem áður. Málin hverfa ekki þó að mönnunum fækki og glæpum fækkar ekki í hlutfall við fækkun lögreglumanna. En miðstýringin blífur, þó líklega hafi það verið miðstýringin og samþjöppunin á tiltölulega litlum bletti sem hafi átt stóran hlut í hruninu í fyrra.