Kýr á vori

Að mörgu leiti má líkja Íslandi við fjós. Það er ekki aðeins að lyktina leggi úr því út um allt fjármálakerfi heimsins og að mikla mykju þurfum við að moka upp úr flórnum. Heldur minna útrásarvíkingarnir okkar að mörgu leiti á kýrnar á vorin. Árið 1994 breyttist hagkerfi okkar meðal annars vegna aðildar að ES samningnum úr eins konar pilsfalda kapítalisma eða einkavæddum kommúnisma í frjálst markaðshagkerfi. Í fyrstu gekk allt vel, lífskjör bötnuðu eins og víðast þar sem þessi breyting varð. En líkt og kýrnar þegar þær eru leystar út á vorin gleymdu menn sér í öllu frelsinu en þar líkur eiginlega samlíkingunni við kýrnar. Yfirleitt róast þær þegar frá líður en útrásarvíkingarnir gáfu í og höguðu sér eins og væru þeir á einu alls herjar kókaínflippi, voru það reyndar sumir í bókstaflegri merkingu. Margt af þessum stráklingum eru reyndar afkomendur eð ættmenni góðu gömlu kolkrabbanna og smokkfiskanna sem syntu um spillingarhaf hins lokaða pilsfalda kerfis. Þannig er nú t.d. dálítið táknrænt að öll endurnýjunin hjá framsóknarflokknum er að kjósa sig formann sem er sonur fyrrverandi þingmanns flokksins sem hagnaðist vel á fyrirtæki sínu Kögun en það náði sem kunnugt er þeim stóra bita sem var kerfið í kringum ratsjárstöðvarnar. Þá er blessunin hann Bjarni okkar Benediktsson með sitt fína pólitíska nafn ekki alveg ókunnugur gamla genginu og líkt og frændfólk hans í Engeyjarættinni nátengdur olíuokrinu. Nú er spurningin munu þessir afkomendur kolkrabbans og smokkfiskins drukkna í eigin spillingarfeni eða verður þjóðin komin á hausinn áður?