Gamli sáttmáli gengur aftur

Í gær bárust af því fréttir að hafinn væri í Noregi undirskriftasöfnun, þar sem því er beint til stjórnvalda að Ísland og Noregur myndi ríkjasamband. Einhverjir Norðmenn hafa skráð sig og undanfarna daga jafnvel enn fleiri Íslendingar. Fyrir þessari undirskriftasöfnun stendur kona ein Silvía að nafni og hefur hún gefið í skyn að hugsunin á bakvið þetta sé að forða Íslandi frá því að ganga í Evrópusambandið. Er gamli sáttmáli hérna afturgenginn? Ekki kemur fram í fréttum neitt um það hvernig þessu ríkjasambandi skuli háttað, hvort menn eigi að sameinast t.d. um Kóng, utanríkisstefnu, auðlindir og síðast en ekki síst mynt. Það gefur auga leið að hér yrði að líkindum ekki um ríkissamband að ræða heldur innlimun. Sem að sönnu liti svo sem vel út á pappírnum eins og gamli sáttmáli gerði á sínum tíma en því varla fara Norðmenn að kasta olíukrónum sínum í eitthvert hræ út í ballarhafi. Í raun er eftir ýmsu eftir að slægjast fyrir þá: losna við samkeppni á fiskmörkuðum, ná yfirráðum yfir orkulindum sem þegar eru fullnýttar heimafyrir að viðbættum hugsanlegum olíulindum í framtíðinni. Það sem við fengjum í staðinn væri fyrst og fremst nothæf mynt og loksins líklega einhverja til að stjórna fjármálum okkar af viti. Eftir að við erum búin að steypa okkur í glötun. Norðmenn tóku við okkur eftir hjaðningavíg Sturlungaaldar og því skildu þeir ekki taka við okkur núna? Eftir ófarir útrásarvikinganna.