Stjórnaraþing

Mikið er nú rætt og ritað um svokallað stjórnaraþing sem ætlað er að kjósa til hugsanlega næsta haust og sitja einhverja mánuði til að endurskoða stjórnarskránna. Þar skal strax tekið fram að í raun þá ætti þetta stjórnaraþing að semja nýja stjórnarskrá frá rótum. Því staðreyndin er sú að þjóðin hefur aldrei gefið sjálfri sér stjórnarskrá heldur notfært að mestu við plagg sem Danakóngur færði okkur fyrir meira en 100 árum og er nú orðið eins og stagbætt útslitin flík sem okkar ágæta lýðveldi er ekki lengur samborið. Það færi í raun vel á að ný stjórnarskrá gæti tekið gildi á 200 ára afmæli Jóns Sigurðssonar. Gæti maður varla hugsað sér betri afmælisgjöf honum til handar. Í stuttum pistli er ekki hægt að fara nánar út í allar þær breytingar sem gera þarf. Meðal annars afnám þingræðis, gjörbreytt kosningafyrirkomulag, aðskilnað valdaþáttunna, vald forseta og fleira. Þá er einnig og um það hefur ekki mikið verið rætt, þörf á að slaka á þessu hrikalega miðstjórnarvaldi þar sem bókstaflega öllu er sankað saman í einn brennipott í Reykjavík. Til gamans má geta þess að Reykjavík er eina sveitafélagið á landinu sem er nafngreint í stjórnarskrá lýðveldisins. Það vekur athygli að engum dettur í hug að halda þetta þing annar staðar en í Reykjavík. Þótt margir staðir kæmu jafnvel enn frekar til greina og jafnvel fleiri en einn með aðstoð fjarfundarbúnaðar. Merkilegt nokk, menn  hafa ekkert athugað hvernig nota má nýjustu fjarskipta og samskiptatæki til að draga úr kostnaði við þingið. En þó að sjálfstæðismönnum þyki þetta þing nokkuð dýrt spaug þá eru þeir samt svo innilega ábyrgðarlausir þegar það kemur að því að reyna að finna leiðir til að draga úr þessum kostnaði. En við sjálfstæðismenn skal þetta sagt: Lýðræði er dýrasta og versta stjórnarform sem hugsast getur en það er samt eina stjórnarformið sem hugsanlegt er.