Stóri Laugardagurinn

Í aðdraganda forsetakosninga í Bandaríkjunum er til fyrirbæri sem nefnist stóri þriðjudagurinn. En það er ákveðinn þriðjudagur þar sem prófkjör fara fram í mörgum mikilvægum ríkjum. Laugardagurinn 14.mars var að þessu leiti dálítil íslensk hliðstæða því þá fóru fram ekki færri en átta mismunandi prófkjör, forvöl og uppstillingar á hina ýmsu framboðslista við komandi kosningar í apríl. Sitthvað athyglisvert kemur í ljós þegar úrslit þessara kosninga eru skoðuð og þá ef til vill fyrst það að svo virðist sem búsáhaldabyltingin sé að miklu leyti runnin út í sandinn. Sú krafa um endurnýjun sem allir settu fram og átti meðal annars sinn þátt í falli ríkisstjórnarinnar. Virðist hér ekki skila sér, hvað sem því veldur. Má vera að þegar allt kemur til alls þá treysti menn gamla liðinu best til að losa skútuna af strandstað. Jafnvel því liði sem syndi henni í strand. Hver veit nema það hafi bara verið fljótfærni hjá þeim sem ákváðu að hætta. Því sú endurnýjun sem prófkjörin hafa fætt af sér er ekki sérlega sannfærandi. Svo sem flesta grunaði þá reyndist ekki eftirspurn eftir Jóni Baldvin en leitt er að svo ágæt manneskja sem Ásta Ragnheiður fékk ekki góða kosningu kom hún þó ekkert nálægt hruninu. Hinsvegar fær aftur heilög Jóhanna næstum rússneska kosningu og ekki virðist það sérlega trúverðugt að sækja ættargrip Engeyjarættarinnar til að leiða íhaldið í kraganum en hafna svo góðu andliti sem Þorgerður Katrín er. Við þetta má bæta að enn fyrirgefast Árna Jónsen tæknileg mistök hans hér um árið. Þar sem hann fær glimrandi kosningu í 2.sæti í suðurkjördæmi. Að framansögðu má sjá að búsáhaldabyltingin er fyrir löngu búin að éta börnin sín og allt orðið slétt og fellt á ný.