Fylki í Noregi

Það er víst öllum ljóst að blessuð krónan okkar er ónýt og ýmsar hugmyndir eru nú á lofti um það hvernig hana beri að leysa af hólmi. Okkar nýskipaði fjármálaráðherra hefur sett fram þá hugmynd að við leitum eftir einhverju myntsamstarfi við Noreg taki jafnvel upp norsku krónuna. Hist hann ræða þetta mál við norska bloggsystur sína og einnig fjármálaráðherra þar í landi þegar hún kemur í afmælisteiti til vinstri grænna um næstu helgi. Fljótt á litið virðist þetta vera vænlegur kostur, norska krónan hefur staðið mjög vel, bökkuð af digrum olíusjóðum normanna. Þó hún hafi að undanförnu heldur sigið samfara lækkandi olíuverði og þarna komum við að fyrsta vandamálinu í sambandi við það að taka upp norsku krónuna. Það er ekki afkoma sjávarútvegsins sem ræður gengi hennar heldur heimsmarkaðsverð á olíu og við erum að minnsta kosti ekki enn orðin olíuríki þó svo Össur sé bjartsýnn. Sem kunnugt er þá nota norðmenn olíukrónur sínar meðal annars til að greiða niður sjávarútveginn. Sem þeir halda uppi sem einskonar byggðarstefnu og má vera að við gætum komist í þá aðstöðu að okkar sjávarútvegur kæmist einnig á norskt ríkisframfæri. En þá er hugsanlega skammt í fullveldisafsal því að þegar Norðmenn væru búnir að komast hér yfir allan sjávarútveg væri eftirleikurinn auðveldur: að kaupa upp brunarústir bankahrunsins, ná náttúruauðlindum landsins, í því sambandi má gæta þess að náttúruverndarsamtök í Noregi eru svo sterkur þrýstihópur að þau hafa komið í veg fyrir allar meiri háttar virkjanir þar á undanförnum árum. Það yrði nú aldeilis kósemtíð fyrir Norsk Hydro og önnur stóriðjufyrirtæki að komast í íslensk fallvötn. Er hætt við að jafnvel Kolla Halldórs mætti sín lítils gagnvart slíkum aðilum. Þó hún sé núna eitthvað að derra sig við Alcoa. Afleiðing þessa yrði sennilega sú á nokkrum árum að Ísland yrði innlifað í Noreg og gert að einu eða tveim fylkjum þar. Gamli sáttmáli leit ekki svo illa út á pappírnum þegar hann var lögtekinn en allir vita hver afleiðingin var.