Hvað boðar nýár...

Þá eru landsmenn búnir að sprengja upp gamla árið. Að sönnu ekki með sama glansi og áður en landinn var þó býsna samur við sig. Skaupið var ágætt, en það var bara ekki nánda nærri því eins fyndið og fréttaannálarnir. Enda afar erfitt að gera grín að þessu súrrealíska ári. Þar sem nokkrum aðilum tókst með efnahagssnilld sinni að setja landið á höfuðið og meira að segja að eyðileggja orðstír silfurliðsins. En nú er semsagt hafið nýtt ár og spennandi að sjá hvað það ber í skauti sér. Hvort þjóðarskútan sekkur endanlega til botns, strandar á einhverjum goðanum eða feykist um stefnulaust í óveðrinu með áhöfnina löngu búna að gefast upp og farin að drekka frá sér vitleysuna. En farþegarnir á skútunni eru annað hvort farnir að reyna að gera uppreisn eða húka ælandi úti við borðstokkinn. Víst er að komandi ár verður fjörugt og ballið byrjar strax í janúar með tveim flokksþingum þar sem allt mun leika á reiðiskjálfi og flokkar jafnvel klofna og sameinast. Allt út af Evrópusambandinu sem sumir vilja ólmir í en aðrir alls ekki sjá. Eins og málin horfa í dag þá held ég að flestir geri frekar ráð fyrir kosningum í vor en hitt. Kosningar eru líka í raun mjög þægilegar fyrir pólitíkusana. Eins og sumir Suður-Amerískir einræðisherrar nota fótbolta til að fá þjóðina til að gleyma, eða Rússar vodka þá er tilvalið fyrir stjórnmálamenn á Íslandi að fara í erfiðan kosningaslag og kenna hvor öðrum um hvernig allt fór. Á meðan hefur þjóðin að minnsta kosti ekkert annað að hugsa um. Sjálfsagt þá verður niðurstaða kosninganna sú að gamla liðið mætir aftur á svæðið ef til vill undir nýjum nöfnum. Gamla súra vínið verður komið á nýja belgi og útrásarvíkingarnir aftur mættir með illum feng sinn til að kaupa brunarústirnar fyrir slikk.