Fullveldið Nýrætt

Það var lítill hnípinn hópur sem safnaðist saman fyrir framan stjórnarráðið í norðannepjunni þann 1.desember 1918. Enda mörg vág í landi; spánska veikin lá eins og skuggi yfir Reykjavík, hafís þakti firði og flóa og Katla gamla fór að byrsta sig. Samt var vonarglæta í augum hins hnípna hóps. Klofinn fáni hins nýja fullvalda ríkis yrði brátt dreginn að húni. Síðan eru liðin 90 ár og enn horfir hnípinn hópur löngunaraugum til stjórnarráðsins. Fullveldið sem menn svo heitt fögnuðu 1918 virðist nefnilega verið fokið á bak og burt. Því er og það eftirvill með réttu haldið fram að það sé komið í hendur alþjóða gjaldeyrissjóðsins og sumir vilja jafnvel halda því fram að hann vilji hlutast til um það hvenær við fáum að kjósa til þings. Að minnsta kosti virðist hann hafa látið okkur afgreiða með hraði lög um gjaldeyrisviðskipti sem færir landið ein 30 ár aftur í tímann til háttaáranna. Líklegt er að Færeyjaferðir séu nú í tísku svo menn geti séð hvernig eigi að stilla tímavélarnar til baka. En fullveldi er afstæður hlutur, spurningin er: Hvort við séum búin að henda þessu fullveldi okkar útí buskann með eigin fíflaskap eða hvort það eigi ennþá rætur í einhverju sem kalla mætti íslenska menningu.