Í hlekkjum málþófs.

Þá er hinu árvissa málþófi þingmanna lokið að þessu sinni, í bili að minnsta kosti. 

Líklega hefur að þessu sinni verið sett íslandsmet í svona málþófi, en menn tóku sér víst ekki nema litlar tvær vikur til að ræða hina svokölluðu rammaáætlun og strjórnarandstöðunni tókst ætlunarverkið...að stöðva málið um sinn a.m.k.  Líkt og gerðist á síðasta kjörtímabili þegar stjórnarskrárbreytingar og önnur þörf mál voru stöðvuð með málþófi og reyndar evrópusambands tillagan í fyrra. 

Já þetta er ansi beitt vopn þetta málþóf, sem að heldur þinginu í hlekkjum á hverju vori.  Mál þokast ekkert dögum og vikum saman en loks brestur stíflan og þá verða málin afgreidd með fálmi og flaustri, oft á næturna þannig að þingmennirnir hafa eiginlega enga hugmynd um hvað þeir eru að samþykkja. Það myndast þarna einhverskonar uppistöðulón allskyns lagasetninga þegar stíflan brestur og það virðist enginn raunverulegur vilji vera til þess að gera á þessu umbætur. 

Ýmsar leiðir eru þó til, þannig má auðvitað hugsa sér að ákveðinn hluti þingmanna geti sett mál í þjóðaratkvæði, slíkt hefur gefið góða raun t.d í Danmörku og einnig mætti hugsa sér að forseti þingsins yrði kosinn með tveimur þriðju hluta atkvæða þanni að hann yrði forseti alls þingsins en ekki ríkisstjórnar á hverjum tíma. 

Það er tími til þess kominn að menn fari að gera ráðstafanir til að þingið fari að ræða eitthvað þarfara en það að hanga í 10 mínútur í að spyrja forseta hvenær fundi eigi að ljúka.