Græðgi og jöfnuður.

Landið logar í kjaradeilum. 

Enn einu sinni vilja allir fá allt og sjálfsagt verður útkoman sú að enginn fær neitt þegar upp er staðið.  Ef til vill fleiri verðlausa seðla í veskin, veislu í nokkra mánuði og síðan annað hrun.  Fjármálaráðherrann okkar er ekki beinlínis að auðvelda lausn deilnanna með þessum yfirlýsingum sínum um að ef til vill hafi menn gengið of langt í átt til jöfnuðar.  Hér er hann auðvitað að gefa skotleyfi á græðgina, fólk sem er með upp undir milljón á mánuði eða meira á sko rétt á kjarabótum til jafns við láglaunafólkið, þetta fólk sem hefur miklu lægri laun en víðast annarsstaðar í kring um okkur. Seðlaprentunarvélin verður bara sett í gang, verðlausum seðlum verður spýtt út á markaðinn og kaupgleði mun ríkja í nokkra mánuði.  Ekki bætir úr skák að í pípunum eru gríðalegar framkvæmdir á höfuðborgarsvæðinu með tilheyrandi yfirborgunum, viðvarandi húsnæðisskorti sem bætt verður úr með enn meiri byggingarframkvæmdum til að hýsa efnahagsflóttamenn af landsbyggðinni þar sem auðn ríkir og hverskyns lúxus mun streyma inn í landið með tilheyrandi viðskiptahalla, gengisfellingu og kreppu. 

Nýtt hrun er óumflýjanlegt.