Styttur snævarins

Styttur snævarins standa hvítar og keikar meðfram veginum og horfa stjörfum augum á ferlibílinn sem mjakast í áttina út í Þorp.  Og hérna er ferliþjónustan ókeypis.  Styttur snævarins horfa undir gráleitum himninum, sem bíður næsta éls og þær hugsa og vorkenna fatlaða fólkinu í Reykjavík sem þarf að greiða fyrir þjónustu, sem er meira að segja í hinum mesta ólestri.  Hún er svoldið skrítin stundum jafnaðarstefnan hjá þeim þarna fyrir sunnan.  Að maður skuli á lágum örorkubótum sínum þurfa að greiða 175 kr. fyrir hverja ferð hjá ferliþjónustunni og 1100kr ef farið er fleiri en 60 ferðir á mánuði.  Líklegt er að ástæðan fyrir þessu sé sú að borgarsjóður sé tómur vegna eyðslu í allskonar pjatt og tildur sem keyrt hefur um þverbak í borgarstjóratíð Jóns Gnarr, sem illar tungur segja að nú stefni á Bessastaði.  Eitthvað kostar að vera með skákborg, bókmenntaborg, kvikmyndaborg og Guð má vita hvað allar þessar borgir heita, að vitbættri þessari friðarstofnun sem áðurnefndur Jón Gnarr hefur verið settur yfir á meðan hann bíður forsetakostninganna.  En það er umhugsunarvert að landsamtök öryrkja hafa ekki amk hótað því að flytja höfuðstöðvar sínar frá Reykjavík og td hingað til Akureyrar, þar sem líklega er þróaðasta þjónustan í málefnum fatlaðra á íslandi.  Yfir þessu ráðslagi hrista styttur snævarins höfuðið.