Hross og beinagrindur.

Hið þversagnarkennda stríð milli landsbyggðar og höfuðborgarsvæðis tekur á sig ýmsar myndir þessa dagana og svo þversagnarkennt sem það er þá þykjast báðir aðilar hvorugur án hvors annars verið, en eiga samt í heiftugu stríði sem tekur á sig ýmsar myndir. 

Fiskistofumálið stendur auðvitað enn og menn þar ekki búnir að segja sitt síðasta orð.

Þá klofnar landssamband hestamanna þegar stjórn þess segir öll af sér, eftir að ákveðið er að standa við gerða samninga og halda landsmótið árið 2016 í Skagafirði.  Snobbliðið fyrir sunnan vill auðvitað fá mótið á höfuðborgarsvæðið, þó menn viti að þar rigni rétt eins og á Rangárvöllum og reyndar áratugahefð fyrir því að landsmót hestamanna séu blaut, jafn innst sem yrst. 

Nýjasta dæmið er svo steypireyðurinn. 

Forsætisráðherrann okkar missir það út úr sér á kjördæmisþingi framsóknar á Hallormsstað, að ætlunin sé að koma beinagrindinni af steypireiðinni, sem rak á Skaga á sínum tíma, fyrir á Hvalasafninu á Húsavík.  Síðar dró hann nú í land með þetta og segir að vissulega fái beinagrindin að vera á Húsavík í einhver ár, þangað til búið verði að byggja náttúrugripasafn í Reykjavík, sem þjóðin hefur auðvitað engin efni á að byggja. 

Húsvíkingar fá þó í sárabætur að halda eftirlíkingu af beinagrindinni, líklega úr plasti.  Nú ætti að vera hægur vandi að búa til svona eftirlíkingu handa Reykvíkingum nú þegar, þá skiptir engu máli hvort um plast eða bein er að ræða.  Reykjavík þarf ekki á fleiri ferðamönnum að halda, en Sigmundur þarf sjálfsagt að friða einhverja flokksbrodda í borginni.