Bárðarbunga í Reykjavík.

Það rignir eldi og brennisteini uppi á öræfum. 

Gos sem Ómar Ragnarsson kallar listaverk.  Líklega hefur Guð verið í einhverju stuði þarna. 

 Þetta gos kemur eftir einhverra vikna skjálftavirkni í Bárðarbungu og þar um kring.  Þetta er auðvitað mikill viðburður, samt er athyglisvert að horfa á hlut fjölmiðla í þessu.  Manni virtist Bárðarbunga, einhverra hluta vegna, eiginlega vera flutt til Reykjavíkur.  Beinar sjónvarpsútsendingar úr einhverri svokallaðri Samhæfingarstöð voru áberandi og lengi vel vissu menn ekki hvort gos hefði orðið þarna eða ekki. 

En einhverjir þjóðverjar fengu fréttir um gos og öskufall og eitt þarlent flugfélag aflýsti flugi til Íslands þannig að senda þurfti einhvern íslenskan unmennahóp frá Berlín til Munchen í veg fyrir íslenska flugvél, enda vissu íslensku flugmennirnir auðvitað að ekkert gos væri hafið. 

En gosið hófst og menn önduðu eiginlega léttar, vegum hafði þá ekki verið lokað til einskis og almannavarnir kvaddar á vaktina í Reykjavík í plati. 

Verst að þetta gos er þannig staðsett að menn eiga ekki auðvelt að komast í námunda við það, en vonandi heldur það áfram einhverja mánuði svo vélsleðamenn geti farið að leika sér að fara sér að voða þarna, enda ómögulegt að loka öræfunum fyrir vélsleðum, nema hægt sé að flytja Bárðarbungu svo til Reykjavíkur að ekkert þurfi að fara til að sjá.