Tuðruspark í Brasilíu

Þeir eru að sparka tuðrum í Brasilíu þessa dagana. Rándýrum, löggiltum tuðrum sem framleiddar eru af barnavinnuafli í Pakistan. Og heimsbyggðin situr stjörf við skjáina og glápir á.

Menn hlæja og gráta á víxl, sumir fyllast þjóðarstolti og aðrir tala um þjóðarharmleik, eftir því hvernig strákunum gengur að pota tuðrunni í netið. En það er ekki svo að allir séu jafnt settir þegar njóta skal skemmtunarinnar, það kostar nefnilega peninga að sýna frá dýrðinni og ýmsir aðilar maka krókinn.

Við höfum kynnst forsmekknum af þessu núna á Íslandi. Því er nefnilega þannig varið að hluti leikjanna er harðlæstur fyrir öðrum en þeim sem greitt geta háar fúlgur í áskriftarverð. Aumingja staurblanka RUV-ið okkar hafði ekki efni á að sýna alla leikina og varð að selja réttinn til keppinautanna sem auðvitað læstu fyrir dýrðina. Það stoðar ekkert þó að Illugi hafi hleypt RUV inn á þennan harða keppnismarkað auglýsingabransans, hann er búinn að svipta fyrirtækið meiri tekjustofnum en það fær fyrir auglýsingarnar og ekki hefur hefur hann nokkra löngun í sér til að setja reglugerð um það hvaða efni beri að sýna í opinni dagskrá eins og víðast hvar er búið að gera. Enda heggur sá er hlífa skyldi. Sjálft KSÍ mun vera andvígt því að slíkar skyldur verði settar á fjölmiðla.

Meðan Spánverjar krýna nýjan kóng situr þjóðin í sárum eftir mikla niðurlægingu. Þannig er heimur fótboltans, leikur eða trúarbrögð.