Keisarans skegg.

Hún var svoldið sérstök umræðan hjá þingmönnum í gær. 

 Verið var að ræða þetta eilífðarmál Reykjavíkurflugvöll, en Mörður Árnason áttaði sig ekki á því, að um var að ræða flugvöllinn í Vatnsmýrinni.  En Mörður hefur aldrei átt lengi heima á landsbyggðinni og skilur þar af leiðandi ekki mál hennar.  Prestssonurinn frá Akureyri mátti hinsvegar ekki til þess hugsa að flugvöllurinn færi úr blessaðri Vatnsmýrinni.  Þjóðarvá yrði ef hann færi. 

En það er annars merkilegt hve mjög þessir tveir, að því virðist ólíku menn voru innilega sammála í lofgjörð þeirri og væmni sem þarna kom fram um hina dýrðlegu höfðuborg okkar.  Hversu nauðsynleg hún væri okkar ágætu þjóð.  Þessi væmni var mikil, jafnvel af þingmönnum að vera.  En leiðin að eflingu Reykjavíkur var ekki sú sama hjá báðum, annar vildi efla borgina sem samgöngumiðstöð, og raunar miðstöð alls í þessu landi, hinn vildi efla Reykjavík með því að byggja nýtt hverfi þarna í Vatnsmýrinni og henda einhverjum milljarða tugum í flugvöll einhversstaðar annarsstaðar og láta landsbyggðina sigla sinn sjó. 

 Hvað sem því líður þá var þessi umræða ósköp lítið framtíðarmiðuð.  Menn minntust ekki á það hversu eða hvort innanlandsflug yrði nauðsynlegt eftir 20 ár eða hvort okrið sem viðgengst á innanlandsflugi í dag muni einfaldlega ekki ganga að því dauðu innan tíðar.  Umræðan á þingi var deila um keisarans skegg og óskaplega lítið upplýsandi.