Afstæðar fjarlægðir.

Uppi varð fótur og fit í gær þegar tölvusneiðmyndatæki Landspítalans bilaði.  Nokkuð sem varla er í frásögu færandi þar sem þarna virðast tækin alltaf vera í skralli.  En nú er mikið drama á ferðinni því það þurfti að fara að flytja sjúklinga milli spítala í Reykjavík, sem svona venjulega tekur líklega yfirleitt innan við hálftíma.  Nú skal það vissulega viðurkennt að það er ekkert voða þæginlegt að vera fluttur þarna hverfanna á milli, etv stórslasaður og þetta getur jafnvel verið hættulegt.  En það er þó til varatæki á svæðinu.  Ef tækið td á Akureyri bilar þá kostar það upp undir klukkutíma ferð í flugvél að komast í annað tæki, ef það er þá í lagi.  Fjarlægðirnar geta stundum verið afstæðar og reyndar eru til staðir á Íslandi þar sem það tekur einhverja klukkutíma að komast í næsta sneiðmyndatæki.   Þetta verða menn að hugsa um þegar þeir ræða um spítala.  Ef til vill er þessi hugsun um stóran Landspítala í Reykjavík tímaskekkja, amk hefur verið sýnt fram á að aðgerðir séu oft ódýrari á minni spítölum.  Sú spurning vaknar hvort menn ættu ekki að fara í það að útbúa svo sem 2 til 3 bráðadeildir á landinu og nokkur minni sérhæfð sjúkrahús, hvort það yrði ekki hagkvæmari og ódýrari lausn.