Heimilin í Draumalandi

Um sex vikur eru til kosninga og þegar eru næstum tuttugu aðilar búnir að lýsa yfir framboði. Hver yfirbýður annan og loforðin hrannast upp.

Stefnuskrár þessara ýmsustu framboða virðast flestar eiga það sameiginlegt að þær miða að því að heimilin verði flutt yfir í Draumalandið. Reyndar er orðið heimili eitt mest ofnotaða orð sem um getur í núverandi kosningabaráttu. Hvernig byggja á Draumalandið upp er að vísu ekki alltaf ljóst eða hvernig afla skal peninga fyrir þeim kostnaði sem af byggingu þess hlýtur að leiða.

Í Draumalandinu er engin verðtrygging, engar skuldir og engin útgjöld til neins. Peningarnir vaxa á trjánum og eru tíndir þaðan eins og hver önnur uppskera. Ef þá vantar er bara hringt í Seðlabankann og beðið um meira svo létta megi skuldunum af fleirum. Auðvitað hætta menn að borga skatta. Það verða svo miklir peningar í veskjunum að menn hafa efni á að borga himinhá þjónustugjöld í staðinn. Aldraðir, öryrkjar og fátæklingar; skítt með þá, þeir eru afgangsstærð sem engu máli skiptir. Menn byggja heimili sín upp á nýtt fyrir froðu sem búin er til í bönkunum eða tekin að láni í útlöndum.