Nýtt upphaf

Enn einu sinni er þjóðin búin að skjóta nokkrum milljónatugum upp í loftið á gamlárskvöld. Skjóta burtu gamla árinu. Eitthvað burt í aldanna skaut, langt úti í alheiminn.

Mestar líkur eru á því að það ártal sem við miðum við sé kolrangt í sagnfræðilegum skilningi, samt sem áður finnst manni alltaf hver áramót marka einhvers konar nýtt upphaf. Og alltaf leyfir maður sér að vera bjartsýnn á áramótum. Vissulega eru margar blikur á lofti og enginn veit hvert næsta ár leiðir okkur. Samt hefur margt áunnist og ekki fórst heimurinn þann 21. desember eins og sagt var að mundi gerast. Sumum finnst heimurinn þó alltaf einhvern veginn vera á leið til fjandans eins og forsetinn okkar ýjaði svolítið að í áramótaávarpi sínu þar sem hann vék að náttúruhamförum og loftslagsmálum. Samkvæmt vísindakenningum verður heimsendir ekki fyrr en að okkur gengnum eða eftir um 600 milljónir ára, ef við verðum sjálf ekki búin að fara með heiminn til fjandans með hegðun okkar í loftslagsmálum.

Þannig vekur það ekki mikið traust á mannkyninu að það skuli næstum því vera búið að fara með Bandaríkin fram af efnahagslegu hengiflugi. Að öfl þar í landi vildu koma í veg fyrir að eitthvað væri hreyft við eignamönnum sem eiga svo mikið að þeir hafa engan tíma til að ráðstafa þessum eignum. Ef mannkynið ætlar að þrauka af í þessum heimi verðum við að fara að breyta okkar eigingjarna, sjálfhverfa hugsunarhætti og taka öll höndum saman til að bæta okkar volaða heim.