Hið árlega kaupæði

Aðventan er varla gengin í garð, samt er hið árlega kaupæði þegar runnið á landsmenn. Í fjölmiðlum glymja auglýsingarnar, þarfar jafnt sem óþarfar jólagjafir, og allir eru komnir með jólin til þín.

Það er búist við að nokkur aukning verði á jólaverslun í ár miðað við undanfarin ár og Rannsóknarsetur verslunarinnar segir meira að segja að jólagjöfin í ár verði íslensk tónlist. Talið er að hver meðal Íslendingur eyði 43 þúsund krónum í jólagjafir og er þá líklega ekki þar með talin öll önnur eyðsla sem fylgir hátíðahöldunum, eins og til dæmis matur, drykkur, skreytingar og annað.

Verslunarstéttinni þykir sjálfsagt gott að fá þessa búbót fyrir áramótin þó svo virðist sem hún sé ekki alveg á flæðiskeri stödd miðað við þær ofboðslegu fjárfestingar sem eru hér á landi í verslun. En að sjálfsögðu er verslunarrými á Íslandi hið mesta á mann á Norðurlöndum og gott ef ekki jafnvel í fermetrum líka og það þrátt fyrir okurverðlagið í landinu. Raunar hlýtur hin gífurlega offjárfesting í verslun að eiga einhverja sök á þessu. Maður á erfitt með að skilja hugsunargang verslunareigenda sem reka sömu búðina á tveimur stöðum, nánast í göngufær hvora við aðra. Varla geta þessir menn verið að keppa við sjálfa sig með þessu. Maður hefur að minnsta kosti ekki heyrt að ein verslunin auglýsi lægra verð í Kringlunni heldur en hún auglýsir í Smáralindinni. Auðvitað gefur það auga leið að rekstrarkostnaðurinn er tvöfaldur þar sem að talsverðu leyti hljóta það að vera sömu viðskiptavinirnir sem versla í þessum tveimur búðum.

Þegar verslunin segir að þetta ástand sé að kenna sveitarfélögunum á höfuðborgarsvæðinu sem öll vilji fá verslun í sitt sveitarfélag þá eru þeir eiginlega að hengja bakara fyrir smið. Varla er það mikið í óþökk þessara verslunareigenda ef þeim er boðin verslunaraðstaða í einhverju sveitarfélagi. En neytandinn virðist láta þetta sér vel líka, hann mætir í búðina og kaupir jólagjafirnar á okurverði.

Neyslufylleríið er í algleymingi en timburmennirnir koma svo í febrúar en þá er alltaf hægt að rétta sig af með því að mæta í ræktina. Friða samviskuna með því að ná af sér jólakílóunum og greiða fyrir himinhátt verð enda líkamsræktin auðvitað miklu hollari ef vel er borgað fyrir hana.