Hið sjálfstæða lýðræði

Eftir um það bil þrjár vikur gengur þjóðin að kjörborði til að segja álit sitt á stjórnarskrárdrögum þeim sem búið er að klambra saman af stjórnlagaráði. Ekki hefur mikið farið fyrir kosningabaráttu enn sem komið er og virðast menn helst horfa til þess hversu þátttakan í kosningunum verður mikil. Það er meðal annars opinber stefna Sjálfstæðisflokksins að menn eigi að sitja heima og ekki greiða atkvæði. Að sönnu hefur hinn Vafningalausi formaður flokksins með fína nafnið nokkuð aðra skoðun á þessu sjálfstæða lýðræði. Hann ætlar að mæta á kjörstað og segja "Nei"

Þetta er að mörgu leyti miklu eðlilegri afstaða, að sitja heima er auðvitað það sama og að láta sig málið engu varða og fela öðrum ákvarðanatöku. Það er sama þó menn finni einhverja formgalla á atkvæðagreiðslunni og þó að finna megi á henni ýmsa galla, til dæmis frekar ónákvæmar spurningar, þá er hér um að ræða afar lýðræðislegt ferli. Örugglega er leitun að ríki þar sem jafn lýðræðislega hefur verið staðið að gerð stjórnarskrár en hér á Íslandi eftir hrunið. Þetta er ferli sem ekkert sjálfstætt lýðræði má eyðileggja.