Sprellið um Bessastaði

Baráttan um Bessastaði er æ meir farin að taka á sig mynd eins allsherjar sprells. Nú þegar eru frambjóðendur orðnir átta sem merkir að tuttuguþúsundasti hver maður frá 35 ára aldri á Íslandi sé að bjóða sig fram til forseta. Og mörg hver eru þessi framboð miklu líkari einhvers konar skrumi eða gríni og vart hægt að taka þau alvarlega. Hitt hefur aftur átt sér stað að hæft fólk hefur ekki viljað taka þátt í sprelli þessu. Vísast eru frambjóðendur flestir hið ágætasta fólk en hvort það á endilega erindi á Bessastaði er dálítið annar handleggur. Það getur verið gott að blessað að vinna að friði í heiminum eða vinna að því að bæta hag heimilanna en slíkt getur út af fyrir sig varla talist nægjanlegt til þess að vera hæfur til að sitja á Bessastöðum.

Margir lögðu upp með það í byrjun að finna einhvern sem fær væri um að steypa Ólafi Ragnari en nú virðist svo komið að hann verði ef til vill kosinn forseti með minnihluta atkvæða ef atkvæði annarra frambjóðenda dreifast. Manni dettur í hug hvort hér mætti ekki ráða bót á með því að taka upp franska kerfið, það er allir biðu sig fram í fyrri umferð þar á meðal þeir sem auðsjáanlega bjóða sig fram til að vekja athygli á einhverju málefni. Í seinni umferð yrði svo kosið milli tveggja efstu frambjóðendanna þannig að forseti hefði alltaf fylgi meiri hluta þjóðarinnar. Raunar er þetta kerfi líka notað í Frakklandi við þingkosningar sem leiðir af sér að þar myndast í raun hálfgert tveggja flokka kerfi. Slíkt kerfi myndi án efa stuðla að meiri stöðugleika og hindra myndun máttlausra samsteypustjórna.

En sem sagt nú fara í hönd skemmtilegar vikur. Menn draga að vísu í efa hlutdrægni sumra fjölmiðla að þar sé tilteknum frambjóðendum hampað en alla veganna þá verður þetta örugglega skemmtilegt og sprenghlægilegt þó svo Bessastaði setji ef til vill nokkuð niður.