Sérkennileg vinátta

Alltaf öðru hverju skjóta upp kollinum auglýsingar þar sem sagt er að Olís sé vinur við veginn og má meðal annars stundum heyra rödd hans gamla góða Ragga Bjarna fara með þessa staðhæfingu. En það verður að segjast að frekar er vinátta þessi nokkuð sérkennileg á stundum. Það hefur nú gerst í tvígang að hinn ágæti vinur okkar við veginn hefur riðið á vaðið með það að hækka eldsneytisverð. Í fyrra skiptið var vinurinn gerður afturreka með hækkun sína en það er ekki enn ljóst hvort það gerist aftur eða hvort hinir fylgi í kjölfarið. En þannig er nú mál með vexti með samkeppni olíufélaganna að þar endist mismunandi verð ekki nema í nokkra klukkutíma. Hins vegar eru menn duglegir að bjóða allskonar tálboð t.d. smá afslátt á verði í 10. hvert skipti ef keypt er hjá sama aðilanum og gott ef ekki  þarf að kaupa lágmarksmagn. Á sumrin eru menn svo hver í kapp við annan að bjóða vegabréf með stimplasöfnun og aðra leiki sem oftar en ekki höfða til barna. Það er annars ótrúlegt hvað olíufélögunum leyfist. Vissulega hefur hið opinbera sitt að segja varðandi verðlagningu á eldsneytinu en það réttlætir engan veginn þá óhóflegu græðgi olíufélaganna sem einhverja hluta vegna eru 3 eða 4 að selja sömu olíuna á sama verði, rekandi jafnvel fleiri en eina bensínstöð í 100 manna þorpi. Maður spyr sig stundum hvers vegna olíufélögin séu ekki tímabundið þjóðnýtt áður en olíuverðið verður orðið svo hátt að menn neyðist til þess að taka fram gamla góða þarfasta þjóninn til að komast leiðar sinnar.