Landsdómsraunir

Sá sögulegi atburður hefur gerst að Landsdómur hefur tekið til starfa í fyrsta skipti og tekið fyrir mál Geirs H. Haarde sem þangað kom frá Alþingi. Þegar lög og reglur um Landsdóm voru sett á sínum tíma hefur sennilega enginn gert ráð fyrir því að til þeirra þyrfti einhvern tímann að grípa og þar af leiðandi ekki hugsað út í þann vanda sem leiða myndi af því að Alþingi kæmi fram sem ákæruvald.

Það er nokkuð til í því sem Sjálfstæðismenn halda fram að Landsdómur sé pólitískur. Einfaldlega stafar það af því að Alþingi er auðvitað pólistískt. Samkvæmt stjórnarskrá eru þingmenn að sönnu eingöngu bundnir af eigin sannfæringu en í framkvæmd merkir það í raun að þingmenn eru bundnir af sannfæringu þess flokks sem þeir eru kosnir fyrir. Þetta sannaðist reyndar þegar greidd voru atkvæði í þinginu um ákærurnar fyrir Landsdómi og af þessu stafa Landsdómsraunirnar núna líka. Hið pólistíska eðli réttarhaldanna virkar nefnilega einnig á hinn veginn.

Við þær vitnaleiðslur sem þegar hafa farið fram hefur komið í ljós að öllum vitnum ber að miklu leyti saman í vitnisburði sínum. Ein skýring þess kann að vera sú að flestir þeir sem vitni bera heyra til þeirrar fámennu klíku sem stjórnar öllu á Íslandi í dag og sem þekkist öll vel, spjallar saman daglega og drekkur saman kaffi. Það væri eiginlega næstum því undarlegt ef mikið bæri í milli í vitnisburði þessa fólks. Hitt er svo annað mál að þessar vitnaleiðslur hafa leitt það í ljós að ef til vill hafi ekki verið neitt hægt að gera í málunum en að á hinn bóginn hafi hinu raunverulega ástandi alveg verið leynt fyrir þjóðinni í meira en hálft ár. Hrunið hafi í raun þegar verið búið að eiga sér stað um áramótin 2008 þó menn hafi ákveðið að halda veislunni áfram fram í október.

Betra að geyma timburmennina fram undir jól.