Perrarnir hans Óttars

Læknadagar er sennilega nokkuð virðuleg samkoma þarna koma læknar saman og hlýða á ýmsan fróðleik sem varðar vísindi þeirra og störf. En að þessu sinni vakti erindi eitt á læknadögum talsverða athygli. Erindi þetta flutti Óttar Guðmundsson geðlæknir og fjallaði fyrirlestur hans um að manni skilst geðveiki í dægurlagatextum. Óttar er nokkuð þekktur maður fyrir sérstæðar kenningar sínar í geðlæknisfræði og nokkuð skringileg rit til dæmis um áfengi í Íslendingasögum, en þess má geta að Óttar var einn fyrstur manna til að kalla sig alkahólista sem er eins og kunnugt er er tökuorð úr ensku yfir vínhneigða menn. Nú er röðin komin að dægurlagatextunum. Segja má að manni bregði dálítið við að heyra þessa nýju túlkun á þeim. Óneitanlega er skrýtið að heyra að Lilla Jóns hafi verið eigingjarn kynlífsfíkill, ásamt Einsa kalda úr eyjunum sem reyndar var til og hlýtur það að teljast lítil tillitssemi við afkomendur hans og fjölskyldu að stimpla hann þannig. Þá er afar erfitt að ímynda sér hann Gvend gamla á eyrinni, þetta gæðablóð sem reyndar var til hérna á Akureyri, hafi  í raun og veru verið perri sem á síðkvöldum hafi verið að laumast til að gera eitthvað ljótt við kindurnar sínar sem hann annaðist alltaf af natni og alúð. Vissulega er oft í dægurlagatextum fjallað um ýmsa hluti sem teljast svo sem ekkert jákvæðir svo sem drykkjuskap, framhjáhöld og slark en oft líka um fallega rómantíska ást heima í sveitinni og eftirsjána þegar komið var á mölina. Dægurlagatextar voru í raun mjög merkilegur spegill sinnar samtíðar og ef til vill má taka undir með höfundi að þessi spegill sé ekki á sömu gæðum nú eins og þá.  En vera má að það sé einfaldlega vegna þess að tilveran í malbikuðu neyslusamfélagi samtímans  sé alls ekki eins skáldleg eins og áður var.