Hollustuhræsni

Jólin eru liðin með öllu sínu áti og drykkju, hangikjöti, hamborgarahrygg og rjúpu. Þjóðin át yfir sig að vanda en samviskan lúrði undir, aðeins grillti í raddir sem sögðu að þetta væri ef til vill ekkert voðalega hollt. Fjölmiðlarnir sáu til þess að samviskan var ekki alveg svæfð. Svo leið árið í aldanna skaut, áramótaheit voru strengd við undirleik margradda kórs ýmissa sjálfskipaðra hollustusérfræðinga. Og viti menn líkamsræktarstöðvarnar troðfylltust af fólki með nýju fínu áramótaheitin sín. Og hver einasta verslun og hamborgarabúlla fór að auglýsa hollustu sem best hún gat. Hollustuhræsnin er nú um það bil í hámarki og verður líklega næstu daga og fram á bóndadag ef líkum lætur. Þá kemur þorramaturinn og hollustan gleymist. Hið hlægilega er að þessu sinni að enginn veit eiginlega hversu hollt það er sem menn láta í sig. Krabbameinsvaldandi áburður er borin á túnin og iðnaðarsalt er notað í matinn og stundum er hann mengaður frá sorpbrennslustöðvum. Hreinleiki íslenskra matvæla er horfinn en við eigum samt hollustu og bestu matvæli í heimi en að sönnu ekki þau ódýrustu.