Skuldasúpan

Ein ágæt súpa er á matseðlinum flestra ríkja um þessar mundir, svo kölluð skuldasúpa, sem bragðast misvel en er þó yfirleitt frekar ólystug þótt sum ríki hafi borðað yfir sig af henni eins og til að mynda Grikkland. Yfirleitt virðist hún allsstaðar hafa valdið eins konar matareitrun á mismunandi háu stigi og yfirleitt er alltaf reynt sama meðalið. Ráðist er á ríkisfjármálin, þar skert og skorið niður en peningum skattborgara ausið í björgunaraðgerðir löngu gjaldþrota banka, það er eins og það sé lífsnauðsynleg að halda þessum bönkum á floti hvað sem það kostar, jafnvel virðist það í lagi þó að þegnarnir svelti. Og auðvitað er fólkinu ekki sama þótt hingað til hafi mótmælin verið fremur dauf og stefnulaus. Hér á Íslandi hafa nokkrar hræður safnast saman á Austurvelli og barið bumbur og kastað eggjum án þess að hafa nokkra sameiginlega hugmyndafræði aðra en eitthvað orðagjálfur um skuldir heimilanna, en þessar skuldir eru sem kunnugt er að miklu leyti til orðnar vegna afgangs að ómældu ódýru lánsfé sem menn höfðu aðgang að til að kaupa fínni jeppa og stærri flatskjá en fúll á móti. Lánsfé sem í rauninni var oft á tíðum ekki til eða veitt út á veð í væntingum sbr. kvótakerfið. Auðvitað gat þessi hagfræði ekki gengið, spilaborgin hrundi en svo virðist sem menn séu að reyna að reisa hana aftur. Víst er að innan ekki margra ára mun nýr diskur fleytifullur af skuldasúpu verða borin fram fyrir þjóðinni og glæsijepparnir byrjaðir á ný að aka ónýtuvegina beinustu leið til glötunar