Þjóðaróvinur

Á dögunum kom hingað til lands 17 ára piltur frá kanada til að setjast í Háskóla Íslands til þess að læra okkar ástkæra ylhýra mál, sem hann var þegar allvel talandi á, enda búinn að kenna sjálfum sér allt frá 14 ára aldri. Allt gekk vel í byrjun en svo kom babb í bátinn. Kanadíski námsmaðurinn fékk bréf frá Útlendingastofnun, hann skyldi hypja sig með hraði úr landi. Nú mætti ætla að þessi piltur væri óvinur og hættulegur þjóðaröryggi, að hann væri hryðjuverkamaður, njósnari eða eitthvað því um líkt, nei því var ekki að heilsa. Þessi einstaklingu hafði það til saka unnið að hann vanntaði 2 mánuði upp á það að ná 18 ára aldri og yngri einstaklingur en 18 ára fær ekki dvalarleyfi á Íslandi. Þar sem yngri einstaklingar eru sjálfkrafa óvinir ríkisins og stórhættulegir. Hann mátti því snúa heim og bíða í þessa mánuði og snúa aftur í janúar og auðvitað greiðir útlendingastofnun ekki kostnað og óþægindi sem af þessu hlýst. Kvennsa sú sem er í forsvari fyrir stofnunina segist ekki hafa mátt veita honum landvist. En maður spyr sig af hverju hann kom ekki bara sem ferðamaður og beið fram yfir afmælisdaginn. En annars vekur þetta undarlega mál upp þá hugsun hvers konar dellu við stundum leiðum í lög og hversu fáranlega áherslu við leggjum á að fylgja þessum lögum.