13. Málið

Ef gera ætti tillögu um tilnefningu til næstu Eddu-verðlauna fyrir skemmtiefni í sjónvarpi hlýtur þingstubburinn nú í september að koma sterklega til greina. Hvað skemmtanagildi varðar blikna allar landsins spaugstofur í samanburði við þetta drepfyndna efni sem hefur líka þann kost að einnig er auðvelt að gráta yfir því. Þarna koma saman 63 úrvals hugsuðir þjóðarinnar, eða svo er manni sagt til að ljúka nokkrum málum sem ólokið var á þingi, höfðu gleymst eða menn nenntu ekki að klára í vor. Nú bar allt í einu svo við að menn voru ekki á því að klára þessi mál öll. Stjórnarandstaðan dembdi sér í málþóf, sama málþófið og um vorið og fór það um víðan völl m.a. snérist umræðan um stjórnarráð Íslands upp í umræður um ýmis mál í borð við innflutning sauðnauta og því um líkt. Hæðst náði þó vitleysan í umræðum um 13. málið svokallaða. Þetta var eitthvað smámál varðandi sjávarútveginn. Búið var að afgreiða þetta mál, gera breytingar og breytingar á breytingunum og var aðeins eftir um einnar mínútu verk að samþykkja frumvarpið sem lög, og var um þá afgreiðslu full samstaða. Var svo boðað til nýs fundar en þá kom í ljós að þetta mál númer 13 var horfið af dagskránni en enginn vissi af hverju. Um þetta spunnust umræður sem stóðu í um það bil klukkutíma. Aldrei kom í ljós hvað um málið varð,  en inn í umræðurnar blandaðist að einhver hefði lofað einhverjum að taka á dagskrá einhverja tillögu um staðgöngumæðrun. Var sú tillaga aldrei tekin á dagskrá þrátt fyrir einhver loforð, þannig að deilan um það mál frestast fram á haustið. En ráðgátan um dularfulla mál númer 13 er enn óleyst þegar þingmennirnir eru farnir heim eftir þessa stuttu en snörpu sauðnautamessu.