Hormónar og samfélag

Þann 19. júní 1915 veitti vor náðugi erfðakóngur íslenskum konum kosningarétt og má segja að það hafi verið einkar framfararsinnað skref á sínum tíma þar sem íslenskar konur voru aðeins aðrar í veröldinni að hljóta slík réttindi. Til þessa dags hefur verið minnst síðan á margvíslegan hátt en þó telja menn hina svokölluðu kvennabaráttu langt frá því að vera lokið. 'A síðustu árum hefur rutt sér til rúms svokallaður feminismi sem er dálítið einkennileg hugmyndafræði þar sem hún tekur ekki alvarlega tillit til þess að það sem aðgreinir kynin er ekki misjafnur réttur þeirra í þjóðfélaginu. Mismunurinn felst í þeirri líffræðilegu staðreynd að konur eru fæddar með aðra hormónastarfsemi en karlmenn og því auðvitað mjög ólíkar sem aftur leiðir af sér ólík hlutverk í samfélaginu. Hefðin hefur leitt af sér þessa stjórnun karlmanna en mæðraveldið er til, þeirra þekktast er touareg þjóðflokkurinn í sahara. Af karlaveldinu leiðir þessi 70% á móti 30% regla um þátttöku kynjanna í fjölmiðlum. Þannig er ekkert náttúrulögmál heldur afleiðing. Leiðin er ekki sú að skapa kvennkarlmenn eða karlkonur líkt og feministar vilja horfa til heldur stuðla að auknum jöfnuði í þessu hormónaskiptu samfélagi. Reyndar er þetta ekki eina tilvikið þar sem mannvitsbrekkurnar hundsa líffræðina. Nú eru einstaklingar kallaðir börn löngu eftir að þeir eru líffræðilega börn og meira að segja er hvatt til þess að menn haldi sem lengst í bernskuna en slíkt er að sjálfsögðu andstætt öllum náttúrulögmálum. Að þessum hlutum mættu náttúruverndarsinnar svolítið meira huga.