Hálfa leið

Íslendingar stigu í kvöld að minnsta kosti fræðilega séð, hálfa leiðina að því að vinna Eurovision. Nokkuð sem allir eru dauðhræddir við en þjóðarstoltið kallar þó alltaf á. Nýverið var í fjölmiðlunum viðtal við einhvern náunga sem hafði skrifað prófritgerð í hagfræði um það, hvort þjóðin myndi tapa eða vinna á því að halda Eurovision og komst hann að því að líklega mundi þetta enda í lítilsháttar þjóðhagslegum hagnaði. Nú hefur maður ekki lesið þessa ritgerð og veit því ekki hvort allir kostnaðarliðir hafi þarna verið reiknaðir. Til dæmis... það er augljóst að líklega er hvergi á Íslandi hægt að halda keppnina nema í Reykjavík og einmitt þar er nánast eina inngönguleiðin inn í landið fyrir ferðamenn. Það gefur því auga leið að til að létta á þessu þyrfti að minnsta kosti tímabundið að hefja reglulegt áætlunarflug frá að minnsta kosti Akureyri og jafnvel Egilsstöðum til útlanda, aðeins til að fjölga aðkomuleiðum að landinu með tilheyrandi fjárfestingum í gistirými. Einnig yrði að gera einhverjar efnahagsaðgerðir til að sporna við ofhitnun hagkerfisins á suðvestur horninu. Augljóst er að fari svo slysalega að Íslendingar vinni keppnina á laugardaginn verður þegar í stað að efna til þjóðarsamstöðu um að halda hana að ári og ef þjóðin stendur saman þá gæti slíkt orðið mesti sóminn sem minningu Sigurjóns Brink væri syndur.