Litla flugan

Það var sólarlandaveður á svölunum mínum í gær. Ég sat og hlustaði á Útvarp Sögu þar sem einhver ungur dagskrárgerðarmaður var að fara yfir feril Sigfúsar Halldórssonar. Spilaði hann þar meðal annars upptöku Fúsa sjálfs af Litlu flugunni og gat þess að þarna væri komið fyrsta íslenska dægurlagið. Nú er ekki hægt að fullyrða að svo hafi verið. Vel má vera að einhverjir hafi samið eitthvað sem kalla má dægurlag einhvers staðar áður. En Litla flugan er líklega fyrsti, íslenski „hittarinn“.

Lagið var spilað í útvarpsþætti og komið á allra varir daginn eftir enda útvarpsrásin aðeins ein og allir því hlustandi á það sama. En það er ekki eina skýringin. Skýringin er fyrst og fremst sú að lagið er í sjálfu sér mjög einfalt þótt það sé vel samið og textinn hann er líka mjög einfaldur og auðlærður en um leið skemmtilegur og myndríkur. Á þessu lagi fékk maður þegar uppáhald, ekki nema fjögurra til fimm ára líklega vegna þess hversu einfalt og einlægt það er. Sennilega er það þetta sem gerir lag vinsælt. Ef það er einfalt, vel samið og einlægt snertir það streng í brjósti fólks.